วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2554

เริ่มจากห้องแถว(9)

เลี้ยงไก่เลี้ยงหมู
บ้านของผมเลี้ยงสัตว์ไม่ขึ้น พ่อกับแม่ผมเล่าให้ฟัง เคยเลี้ยงวัวเลี้ยงควายหลายปีก็ไม่มีลูกไม่ออกผลสักที จนกระทั่งขายปรากฏว่ามีลูกติดท้องคนที่ซื้อไปก็ได้กำไร เราเลี้ยงมาหลายปีไม่ได้กำไรอะไร มีครั้งหนึ่งผมอยากเลี้ยงเอาไว้กินไข่และกินเนื้อ พ่อผมก็ลองทำครอกเล็กๆให้เลี้ยง จากสองตัว ก็ขยายเป็นหลายสิบตัว ออกลูกสืบต่อไปหลายครอก
บ้านของผมเคยเลี้ยงหมู ทำเป็นคอกตาข่ายเหล็กเล็กๆ เพราะมีคนให้หมูที่มันออกมาเกินจำนวนเต้าของแม่มันจะให้กินได้ พ่อผมจึงนำมาเลี้ยงดูต่อให้รำ ให้ผักโขมให้กระถินมันกินทุกวัน จนกระทั่งคนในครอบครัวของผมรู้สึกผูกพันกับมัน จนกระทั่งวันหนึ่งมันเกิดอาการท้องเสียท้องร่วงจนกระทั่งตายไป พ่อกับแม่ผมเสียใจมาก อุตสาห์เลี้ยงมาตั้งหลายเดือน
ขุดบ่อเลี้ยงปลา
พ่อของผมแกมักจะทำทุกอย่างเพื่อครอบครัว บางครั้งผมกับน้องอยากมีบ่อเลี้ยงปลา เห็นครอบครัวทหารคนอื่นมีบ่อปลาที่เขาขุดไว้ เวลาเอาอาหารให้ปลาปลาก็จะขึ้นมากิน สามารถเอามาทำเป็นอาหารได้ ก็เลยอยากจะเลี้ยงบ้าง บ้านที่เลี้ยงปลาส่วนใหญ่จะจ้างรถแม็คโครมาขุดซึ่งบ่อที่ได้จะค่อนข้างลึก แต่สำหรับครอบครัวผมพวกเราเริ่มต้นขุดบ่อเองเป็นระยะเวลาหลายเดือน 1-2 เดือนขุดไปเรื่อยในช่วงเย็น จนกระทั่งได้บ่อลึกประมาณเมตรหนึ่ง และกว้างประมาณ5-6 เมตร ขอบบ่อหรือคันดินที่ตักขึ้นมาเป็นดินดำก็สามารถปลูกพืชล้มลุก หรือผักสวนครัว เช่นตระไคร้ พริก มะเขือ และมะละกอ เอาไว้กินได้อีกด้วย
หลังจากเราขุดบ่อเสร็จ เราก็ปล่อยน้ำลงไปในบ่อให้เต็มแล้วเอาลูกปลานิล ปลาไนมาปล่อย พ่อไม่นิยมเลี้ยงปลาดุก บางทีเวลาไปวิดปลาได้ปลาตัวน้อยมา เช่นปลาช่อน ปลาดุก ปลาหมอก็เอามาปล่อยที่บ่อ เราเลี้ยงจนมันโตให้อาหารพวกรำทุกเช้าเย็น บ่อยครั้งก็ตกเอามาทำอาหาร มาต้ม มาทอด ทำขนมจีน นี่เป็นผลผลิตจากน้ำพักน้ำแรงของเรา จนกระทั่งครอบครัวผมต้องออกไปจากค่ายทหารแห่งนี้ก็รู้สึกเสียดายอยู่ไม่น้อยเช่นกันเพราะกว่าจะขุดบ่อเลี้ยงปลาได้ต้องใช้กำลังกายและแลกมาด้วยหยาดเหงื่อไม่น้อย

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สตรีนิยมกับสิ่งแวดล้อม โดย นัฐวุฒิ สิงห์กุล

Aldo Leopold(1994) เขียนหนังสือที่รวบรวมบทความของเขาชื่อ Sand Country Almanac เขาได้อธิบายถึงปรัชญาของนักสตรีนิยมสิ่งแวดล้อมว่า ผู้หญิงมีควา...