กิจกรรมที่ผมทำนอกจากดื่มด่ำกับธรรมชาติที่ไม่เคยเห็นหรือยากที่จะสัมผัส ผมก็มักจะทำกิจกรรมกับชุมชนเกี่ยวกับการอนุรักษ์ป่า อบรมการเขียนโครงการให้ชาวบ้านเพื่อให้เขาเขียนโครงการที่พวกเขาสนใจ เช่น เกี่ยวกับเรื่องการเพาะชำกล้าไม้ในป่า การอนุรักษ์ป่า รวมถึงการรณรงค์เรื่องไข้มาเลเรียกับชุมชน รวมทั้งไปช่วยเพื่อนที่อยู่ชุมชนใกล้เคียงทำกิจกรรมหรือโครงการด้วย
เหตุการณ์ที่สำคัญที่กระทบกับความรู้สึกมากที่สุดคือ การจากไปอย่างไม่มีวันกลับของหนิง หนิงเป็นคนที่คอยเตือนเพื่อนเสมอเกี่ยวกับโรคไข้มาเลเรีย หนิงมักจะเตือนผมให้กินยาป้องกันและเตรียมยามาเผื่อผมเสมอ ผมก็ต้องกินเพราะรำคาญที่เพื่อนจะต้องคอยมาจ้ำจี้จ้ำไช หนิงมักจะเป็นห่วงเพื่อนๆเสมอ แต่นั่นหมายความว่าผมได้กินยาป้องกันตัวเอง แต่สำหรับหนิงเธอบอกคนอื่นให้กินแต่เธอไม่กิน ผมกับหนิงเดินแจกโปสเตอร์รณรงค์และประชาสัมพันธ์ว่าทางการจะมาฉีดยาและแจกยาป้องกันให้กับชาวบ้านที่โรงเรียน เนื่องจากไข้มาเลเรียเริ่มมีการระบาดในชุมชนใกล้เคียง แต่สำหรับพวกเราไม่เคยตรวจหรือฉีดยาป้องกันโรคเหล่านี้ เพราะเราอาจคิดว่ามันไกลตัวเรา
หนิงกับผมมักจะลงจากเขาไปดูเพื่อนๆเสมอว่าเป็นอย่างไรและลงไปหาเพื่อนๆเมื่ออาจารย์เข้ามานิเทศน์งานหรือเยี่ยมพวกเรา เรามักจะเดินกลับขึ้นเขาและระหว่างทางที่ชมธรรมชาติก็จะแลกเปลี่ยนเรื่องอุดมการณ์ เส้นทางอาชีพในอนาคตที่เรากำลังจะจบ เรื่องค่ายอาสา และเรื่องส่วนตัว หนิงเปรยกับผมว่ามีคนมาชอบเขาเป็นหนุ่มในหมู่บ้าน หนิงพูดว่า “แกต้องสอนฉันนะ ว่าเป็นผู้หญิงต้องทำยังไง ต้องดูแลหน้าตายังไง ผู้ชายชอบผู้หญิงแบบไหน” ผมรับปากเธอว่า ออกภาคสนามเสร็จจะช่วยเปลี่ยนแปลงตัวหนิงให้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น