ดาวของพ่อ จากดาวที่ไม่คิดว่าจะได้ จนได้ดาวมาประดับบ่า
“เตรียมฉลองได้แล้ว พ่อกำลังจะได้เป็นนายร้อย แม่กำลังจะได้เป็นคุณนายทหารสัญญาบัตร” เสียงเพื่อนทหารของพ่อมาแจ้งข่าวบอกให้ฟังถึงผลสอบของพ่อที่มีคะแนนเป็นอันดับหนึ่งที่โคราช และกำลังจะสอบวิชาพละซึ่งเป็นวิชาสุดท้าย ดังก้องอยู่ในหูของผมเสมอมา แต่ทว่าเช้าอีกวันหนึ่งปรากฏว่าพ่อแพ้อีกคนไปแค่ 0.5 คะแนน ซึ่งทำให้พ่อได้อันดับสอง และเหล่าของพ่อเอาเพียงตำแหน่งเดียว ทำให้พ่อพลาดไป พ่อบอกว่าท่านไม่รู้จักเข้าหาเจ้านาย ไม่มีเส้นสายดาวจึงไม่ลงมาบนบ่าของท่าน
นาฬิกาติดข้างฝายี่ห้อซิตี้เซนเขียนด้วยหมึกสีแดงว่า มอบให้กับผู้ปฏิบัติงานดีเด่นปี 2528 ซึ่งสะท้อนให้เห็นความมุ่งมั่นตั้งใจทำงานของพ่อ หลังจากการสอบเลื่อนตำแหน่งครั้งนั้น พ่อไม่พูดถึงเรื่องสอบอีก ภาพของพ่อที่เคยท่องหนังสือใส่ไมค์โครโพน ที่เสียบพ่วงใส่เครื่องเสียงธานินและเทปเปล่ากำลังหมุนเพื่อบันทึกเสียง เพื่อเอาไว้เปิดฟัง คุณพ่อท่านขยันมากกับการอ่านหนังสือ ด้วยความมุ่งมั่น ผมชอบฟังพ่ออ่านหนังสือเตรียมสอบ ซึ่งเป็นแบบอย่างของการอ่านหนังสือของผมและน้องๆเรื่อยมา
แม้ว่าท่านจะไม่ได้ยศร้อยตรีจากการสอบ แต่เมื่อท่านเกษียณราชการตามโครงการเกษียณก่อนกำหนด ท่านก็ได้พระราชทานยศร้อยตรีให้พร้อมกับเพื่อนที่เกษียณ ชีวิตราชการท่านจึงเลื่อนยศจากจ่าสิบเอกมาเป็นร้อยตรี ซึ่งเป็นสิ่งที่ท่านใฝ่ฝันมานานตลอดชีวิตราชการทหาร จนอายุ 59 ปี ผมพยายามโทรไปถามที่หน่วยงานกลาโหมท่านว่าจะมีโอกาสได้ยศไหมเพราะอยากให้ความฝันของท่านเป็นจริง เข้าเว๊ปไซต์ดูประกาศแต่งตั้ง จนกระทั่งเมื่อผลออกมาผมไม่รอช้ารีบโทรและปรินส์คำสั่งส่งไปให้ท่าน
ผมและน้องใช้เดินไปซื้อดาวและอินธนูให้ท่านที่เสาชิงช้า เพื่อให้ติดเครื่องแบบสีขาวและสีกากีสำหรับถ่ายรูป ผมอดน้ำตาไหลปลื้มปิติไปกับท่านไม่ได้ พวกผมเรียนประสบความสำเร็จก็อยากให้ท่านสำเร็จในชีวิตด้วย มันคือความภาคภูมิใจของคนในครอบครัวเรา แม้จะไม่ใช่ยศนายพันหรือนายพลเป็นยศร้อยตรีที่ดูเหมือนไม่ยิ่งใหญ่มากสำหรับความฝันของข้าราชการหลายคนในชีวิตรับราชการ แต่สำหรับคนคนหนึ่งที่รอมาตลอดรับราชการมันยิ่งใหญ่มากและเป็นชัยชนะที่สำคัญของชีวิต แม้ท่านจะบอกว่าความสุขของท่านคือความสำเร็จของลูกก็ตาม แต่ทุกครั้งที่เราเห็นท่านพูดถึงความสำเร็จที่ท่านได้จากความดีที่ท่านทำ เหรียญพิทักษ์เสรีชน เหรียญประถมาภรณ์ช้างเผือก ที่เป็นเครื่องราชอิสริยาภรณ์ที่ได้รับพระราชทานเป็นความภาคภูมิใจของพวกเรา สำหรับพวกเราท่านเก่งและยิ่งใหญ่กว่าใครในชีวิตของพวกเรา
ทุกครั้งที่พ่อไปต่างจังหวัดไกลๆหลายวัน เช่นไปชายแดนช่วงสงครามไทยลาว ผมก็อดที่จะเป็นห่วงพ่อไม่ได้เสมอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น