วันพฤหัสบดีที่ 22 กันยายน พ.ศ. 2554

เริ่มจากห้องแถว(18)


จับหนู
หนูเป็นสัตว์อีกชนิดหนึ่ง ที่เราหามาเพื่อบริโภค ตอนแรกพ่อยังหาหนูไม่เป็นว่าจะหาหนู ดูได้ยังไงว่ารูนี้มีหนูอยู่ ก็ได้เรียนรู้จากลุงไดที่เราเรียกกัน แกเป็นทหารในค่ายยศเดียวกับพ่อผมตอนนั้นก็เป็นจ่า และชอบหากินโดยเฉพาะการหว่านแห แกเคยพาครอบครัวเราสองครอบครัวไปหาหนู โดยให้ดูทางที่หนูวิ่งไป และรูขนาดเล็กที่หนูใช้เป็นเส้นทางหนี ที่จะมีรูจำนวนมาก 5-6 รู เราก็จะนำหญ้าแห้งไปอุดรูหนูแต่ละรูเพื่อกันหนูวิ่งหนี และอยู่รอบๆบริเวณเพื่อกันหนูจะวิ่งออกมาจากรูที่เรามองไม่เห็น โดยถือไม้คนละอันเพื่อเตรียมตีมัน แล้วก็เริ่มลงมือขุด หรืออาจจะเอาน้ำกรอกให้มันตายหรือหนีขึ้นมา เราจะขุดกันเรื่อยๆจนถึงรูด้านในสุดที่จะมีเศษหญ้า เศษสัตว์เศษหอย ปู เมล็ดข้าวที่มันนำมากินและก็จะเจอตัวมัน ซึ่งต้องใช้ผ้าจับเพราะตัวหนูจะลื่นมากเพราะมีขนหนาและฟันมันแข็งแรงอาจกัดเราได้ ลุงไดบอกว่า ต้องดูที่ขวยดินของหนูว่ายังใหม่ไหม ถ้ามีขี้หนูก็ดูว่าขี้ยังใหม่อยู่หรือไม่ ถ้าใหม่แสดงว่าหนูยังอยู่ วันนั้นจำได้ว่าเราเอามาผัดเผ็ดและกินข้าวด้วยกันสองครอบครัว ซึ่งเป็นครั้งแรกที่ผมรู้ว่ากระเพราหนูอร่อยมาก
หลังจากนั้นผมและพ่อก็มักจะไปหาเอง ตามพงตามป่ารกๆ พอได้ผมก็จะเป็นคนถอนขน เอาไปย่างไฟเพื่อลนขนเส้นเล็ก จะได้หนูที่มีหนังสีขาว จากนั้นผ่าท้องเอาเครื่องในเอาขี้ออก และเก็บใส่ตู้เย็นเพื่อทำอาหาร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

สตรีนิยมกับสิ่งแวดล้อม โดย นัฐวุฒิ สิงห์กุล

Aldo Leopold(1994) เขียนหนังสือที่รวบรวมบทความของเขาชื่อ Sand Country Almanac เขาได้อธิบายถึงปรัชญาของนักสตรีนิยมสิ่งแวดล้อมว่า ผู้หญิงมีควา...