เริ่มจากห้องแถว (1)

เถียงนาหรือขนำน้อยกลางนา ต้นค้อ แมงแคง

คำว่าเด็กเมือง ไม่ได้หมายถึงเด็กที่มาจากกรุงเทพฯท่านั้น แต่ใช้เรียกเด็กต่างจังหวัดที่มาที่นี่ ซึ่งมีวิถีชีวิตที่แตกต่างทั้งการกิน การอยู่ การแต่งกาย (ในลักษณะที่เด็กเมืองดูเหนือกว่าเด็กบ้านนอก) ผมมีเพื่อนที่รุ่นราวคราวเดียวกันซึ่งเป็นลูกพี่ลูกน้องที่สนิทกัน มีพี่ตุ่น ตาล เราเล่นด้วยกัน พี่ตุ่นหรือจ่าตุ่น ที่ชาวบ้านมักเรียกกัน มักจะเป็นแกนนำ พาผมและน้องเล่นอะไรสนุกสนุกกัน ปืนที่ทำจากไม้ไผ่หรือก้านกล้วยที่ตัดเท่าลำแขน และใช้มีดคมแซะให้ซาสมารถยกขึ้นมาเหมือนใบมะพร้าว ทำเป็นก้านๆ แล้วใช้มือปัดให้หุบลงไปจะมีเสียงดัง เราเรียกว่าปืน หรือบั้งพลุ บั้งโผ ที่ทำจากไม้ไผ่ที่มีรู เหลาไม้ไผ่ให้พอดีรูพอที่จะเสียบเข้าไปในบั้งพลุที่ยาวประมาณหนึ่งไม้บรรทัด และทำด้ามจับเพื่อเสียบไม้ไผ่ที่เหลา ซึ่งต้องกะระยะให้พอดีกับความยาวของลำกล้อง จากนั้นใช้ลูกงิ้วหรือใบไม้บดเคียวแล้วเอาใส่ตรงสูงด้านล่างของกระบอก ทุบให้แน่น แล้วใช้ไม้ไผ่เหลาที่มีด้ามจับเสียบเข้าไปกะจังหวัดดีๆแล้วเสียบไปให้สุด ก็จะมีเสียงดัง นี่คือของเล่นของพวกเรา