ความซับซ้อนของปัญหา
ฟังและอ่านข่าวสังคม เกี่ยวกับความรุนแรงและการล่วงละเมิดทางเพศเด็กหญิงอายุ12
ปีโดยพ่อเลี้ยงที่จังหวัดแห่งหนึ่ง
เริ่มต้นจากแม่ที่ทำงานขายบริการ แล้วท้องไม่มีพ่อ
ต้องเลี้ยงลูกผู้หญิงที่เกิดมาโดยลำพัง ต่อมาแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่พิการทำงานได้ไม่เต็มที่
ตัวแม่เองต้องออกไปทำงานกลางคืนเลี้ยงครอบครัว
ทิ้งลูกสาวให้นอนตามลำพังกับพ่อเลี้ยงภายในบ้าน...
เวลาพ่อเลี้ยงเมาแล้วเกิดอารมณ์ทางเพศ ก็จะล่วงละเมิดทางเพศลูกสาว
กระทำหลายครั้ง ตลอดระยะเวลา 4 เดือน ต่อมาแม่รู้ถึงการกระทำของสามีตัวเอง
จึงแจ้งความให้ตำรวจดำเนินคดีกับพ่อเลี้ยงและพาลูกไปตรวจร่างกายที่โรงพยาบาล....
หมอบอกว่ามีร่องรอยของการข่มขืน และเด็กติดเชื้อเอช ไอ วี ....
ตัวพ่อเลี้ยงยืนว่าเด็กไม่ได้ติดเชื้อกับตัวเอง
แม่เด็กจึงเปิดปากบอกว่า เด็กเคยถูกล่วงละเมิดทางเพศโดยเพื่อนบ้านตั้งแต่อายุ 5
ขวบ
และรอบข้างของเธอ เพื่อนบ้านส่วนใหญ่ในชุมชนจะเป็นผู้ติดเชื้อเอชไอวี
บางครั้งคนในชุมชนรู้และมองเห็นเหตุการณ์แบบนี้
แต่ก็มองเป็นเรื่องปกติธรรมดา ...เป็นความคุ้นชิน
ฟังข่าวแล้ว รู้สึกว่าปัญหามันซับซ้อนหลากหลายมาก
ทั้งปัญหาของโครงสร้างทางสังคม เศรษฐกิจการเมืองและวัฒนธรรม ปัญหาในระดับปัจเจก
ระดับชุมชน สังคม ปัญหาความไม่เท่าเทียมทางอำนาจ หรือแม้แต่ภูมิหลังเรื่องราวประสบการณ์ในชีวิตของแม่
ตัวเด็กและพ่อเลี้ยง และอื่นๆ ดังนั้นการจะทำความเข้าใจและแก้ปัญหาดังกล่าว
ไม่สามารถทำความเข้าใจหรือแก้ไขในมิติเดียวได้ ต้องจัดการในหลายๆมิติไปพร้อมๆกัน
เพราะปัญหาการล่วงละเมิดทางเพศผู้หญิงและเด็กแบบนี้กำลังเกิดขึ้นในหลายพื้นที่และทุกๆวันของสังคมไทย
“เราย่อมไม่สามารถแก้ปัญหาด้วยการใช้ระดับสติระดับเดียวกับผู้ที่สร้างมัน(สร้างปัญหานั้นขึ้นมา)” ไอสไตน์เค้ากล่าวไว้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น